10
‘
Enkele reis Nunspeet alstublieft,’ zegt Tessa automatisch.
De dame kijkt vragend van de een naar de ander. ‘Tweemaal
zeker?’
‘
Sorry, ja natuurlijk.’ Tessa rekent snel af en loopt achter haar
zus aan.
‘
Wacht even!’ roept David vanuit de rij. ‘Ik heb trek in chocola.
Is het melk of puur?’
‘
Met noten,’ antwoordt Tessa met tegenzin. Ze voelt de bui al
hangen.
David likt zijn lippen af. ‘Het wordt steeds lekkerder.’
Tessa krijgt opeens haast. ‘Dag, David! Onze trein vertrekt over
vijf minuten.’
‘
Ik krijg die chocola nog wel,’ roept hij hen na.
‘
Kom, Iris, we smeren ‘m.’ Tessa rent de trap op naar het eerste
perron. Van David is ze in ieder geval af. Ze geniet al bij voorbaat
van de reep die nog steeds in haar tas zit.
De trein naar Utrecht staat al klaar. Ze stappen in en zoeken een
plekje tegenover elkaar naast het raam.
‘
Hè, hè,’ zucht Iris. ‘Dat is gelukt.’
‘
Die David,’ lacht Tessa. ‘Hij kan fluiten naar de chocola.’
‘
Dat weet ik niet,’ zegt Iris, als ze hem opeens de trap op ziet
stuiven. Op het laatste moment springt hij nog in de trein.
‘
Welnee,’ zegt Tessa overtuigd. ‘Die staat nog bij het loket voor
zijn kaartje naar Lutjebroek.’
‘
Nee hoor, dat heb ik al,’ hoort ze opeens een bekende stem. Ver-
baasd kijkt ze achterom. ‘Nou ja, waar kom jij vandaan?’
David negeert haar vraag. ‘Mag ik bij jullie komen zitten?’
Iris haalt haar tas weg. ‘Gezellig.’
Hoe komt David hier zo snel? vraagt Tessa zich af. Is er opzet
in het spel? Ze vindt het een beetje doorzichtig. ‘Waar moet jij
naartoe?’
‘
Dat weet je toch al? Naar Lutjebroek,’ lacht Iris.
